Avrupa'ya taşındığımda beni en çok şaşırtan şeylerden biri buydu. Sokaklar sessiz. İnsanlar birbirlerine selam vermiyor. Herkes birbirinden uzak duruyor. Milano'da geçirdiğim ilk Noel benim için çok zordu.
Yıl sonu ailem için çok önemli bir zaman. Herkesi bir araya getiririz. Bu hep böyle olmuştur. Sokak 9 kalabalıktı çünkü Mirinho adamdı, değil mi? Gelenek orada başladı. Yılbaşında da tüm favela evimin önünde toplanırdı.
Inter'e gittiğimde, ilk kışta çok güçlü bir darbe hissettim. Noel geldi ve evimde tek başıma kaldım. Milano'da hava dondurucu soğuk. Kuzey İtalya'da dondurucu aylarda ortaya çıkan o depresyon. Herkes koyu renk giysiler içinde. Issız sokaklar. Günler çok kısa. Hava yağışlı. Canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Tüm bunlar vatan hasretiyle birleşince kendimi bok gibi hissettim.
Yorumları okumak veya yazmak için üye girişi yapmanız gerekmektedir.