Tabii ya. 2002 yılında İtalya'dan tatile geldim ve başka hiçbir şey yapmadım. Havaalanından doğruca Cruzeiro'ya gitmek için taksiye binerdim. Vay anasını. Daha önce annemin evine bile gitmemiştim.
Tepenin eteklerine iner, çantalarımı bırakır ve çığlık atarak yukarı çıkardım. Sevgili arkadaşım Cachaça'nın (huzur içinde yatsın) ve bir başka çocukluk arkadaşım Hermes'in kapısını çalacaktım. Pencereyi yumruklayarak geldim, “Uyan, seni piç! Hadi gidelim! Hadi gidelim!” Diğer çocukluk arkadaşım Jorginho da katılırdı ve sonra... unut gitsin dostum. Bu adamlar çıldırırdı! Dünyanın geri kalanı bizi ancak günler sonra bulurdu. Bütün mahalleyi top oynayarak dolaşır, bardan bara takılırdık. Bir katır bile bununla başa çıkamaz!
Yorumları okumak veya yazmak için üye girişi yapmanız gerekmektedir.